سیل ویرانگر...
سیل آمد...
با شدت آمد...
همه چیز را خراب کرد...
چیزهایی را برد ...
و لی چیزهایی هم آورد...!
جدای از همه اتفاقات خوبی که از مردم متدین و با شرافت ایران در راستای کمک به سیل زده ها دیدیم ، بعضی چیزهایی هم گوشه کنار میشنویم که نمک به زخم ما میزنه چه برسه به هم وطنای سیل زده .
یکی از اون حرفهایی که آدمو اذیت میکنه، این بود که «گناه کردند سیل امد . پس نباید شاکی باشن چون کفاره گناهاشونه!!!»
اولین بار که شنیدم گریه ام گرفت! نه از این حرف بلکه از ضعف روحی گوینده اش.
چقدر انسان میتونه کوته فکر باشه.
فقط با چند سوال ساده میتونید بی پایه بودن این حرف را حس کنید.
اگه سیل کفاره گناه این مردمه، بچه های بی گناه چرا باید عذاب بشن؟
اون افراد گناه کاری که هممون میشناسیم و دائما در عیش و نوش هستن ، چراعذاب نمی شن؟
در طول تاریخ این همه آدمای فاسق گناه کار بودن ولی سیل نیومد ؟ شمر و یزید و ابن زیاد آدمای خوبی بودن که سیل ندیدن؟
(معاذالله) خدا مگه احساس و عاطفه نداره که این جوری زن و بچه های بی گناه رو به بدبختی می کشونه؟
اون زن حامله ، اون پیرزنی که دستش از همه جا قطع شده چه گناهی داشتن؟
گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدن گردن مسکری؟؟؟!!!
ولی من فکر می کنم قضیه از قرار دیگه است
همینا وقتی تابستان یه ساعت برق قطع بشه زمین و زمان رو به فحش می کشن . اگه زمستون گاز قطع بشه آبروی ریزی راه میندازن و از همه شاکی میشن. هیمنا وقتی کوچک ترین امتحان الهی پیش می آد دادشون در میاد . خودشون رو تافته جدا بافته می دونن.
این حرف که گاهی از آسمان عذاب میاد به خاطر گناهان حرف کاملا صحیحه.
و اینکه می گیم گاهی وقتا عذاب که بیاد ترو خشک باهم میسوزن هم کاملا صحیحه.
نمونه هاشم زیاده که گناه یک قومی عذاب خدا رو در پی داشته
اما کی میتونه ادعا کنه این سیل عذاب الهی بر سر مردم گنه کار اون منطقه است!!! ؟
همه این حرفا کنار
میدونی سیل ویرانگر چیه؟؟
عقیده دارم این سیل ، کنار همه اتفاقات ناخوشایندی داشت، یک چیزی را ثابت کرد.
اونم اینکه هنوز خیلیامون آماده نیستیم. هنوز خیلیامون افکارمون محکم نیست. یک سیل بیاد افکارمون رو می بره. اخلاقمون رو می بره.
باید مراقب باشیم...
سیل میاد یک چیزایی میره و یک چیزایی می مونه
کسانی که سیل زده اند بالاخره نجات پیدا می کنند! اما اونایی که سیل افکارشون رو برده چی؟ کی میخوان به فکر جبران بیفتن؟
با این وجود بازم به دست خوش به مرام اونایی که آستین بالازدن و برای مردم سیل زده حرکتی کردن و نه اسمی از بلا آوردن و نه اسمی از عذاب. تنها خودشون رو در امتحان الهی دیدن و برای انفاق و نصرت قدم برداشتند.
